Thailand - Chang Mai, Pai en the village people

Na een weekje chillen in Koh Chang (een prachtig eiland in the Thaise golf) zijn we weer klaar voor avontuur. De week Koh Chang was voor mij vooral een blij weerzien met Patricia, voor Olivier een rustige tijd, die hij blijkbaar niet al te ver van Patricia en mij heeft doorgebracht; nl. een paar bamboohutten verderop (zonder het van elkaar te weten).
De trip naar Chang Mai (in het Noorden van Thailand) maakten we in de nachttrein, ongelooflijk, een lekker bedje, 10u slaap en compleet uitgeslapen wakker worden op je bestemming. Chang Mai heeft niet zo veel autenthieks meer te bieden. Vroeger moet het een prachtige stad geweest zijn, met een omwalling en een gracht er rond, maar enkel kleine stukjes restanten blijven over. Van de oude tempels is hier en daar nog iets overgebleve, dus neemt een verkennende tocht ons daarheen. Olivier heeft weer eens een Thai massage gezien, dus die ben ik een hele dag kwijt.
's Avonds gaat een Thai Box match door, en dat is wel een spektakel. Buiten wat opwarmertjes stonden er twee internationale wedstrijden op het programma: Thailand - Canada & Thailand - Spanje en verder nog een spectaculaire match van echte pro's. De ene gast was hierin iets te sterk en de tegenstander lag na de tweede wedstrijd al op de grond...
Genoeg Chang Mai, een lokale bus brengt ons in een vier uur durende zigzagrit door de bergen naar het dorpje Pai. De Thais aan boord konden er duidelijk niet goed tegen zo te ruiken aan het zure luchtje. Maar in Pai zelf ruikt alles jungle-fris. Dat was ook de reden dat we naar Pai gekomen zijn. Vanuit dit dorpje vertrekken nl. veel trektochten de heuvels in naar de village people. Deze natuurlijk niet die van YMCA, maar verschillende stammen zoals de Lisu, Karen (de long necks) en andere.
Na een valse start - we dachten dat we de volgende dag na aankomst in Pai al een trektocht konden doen, maar die bleek afgelast wegens het afhaken van andere trekkers - vertrek ik alleen de bergen in, Olivier wou de tocht niet meer maken. Langs een geniaal pad door de jungle bereik ik uiteindelijk het Lisu dorp. Het dorpje is nog niet platgelopen door de toeristen zoals de vele andere dorpen in de buurt. Bij het binnenlopen van het dorp begint een kindje al te huilen, bang voor de vreemdelingen...
Ik breng daar de nacht door, na weer een doofstomme conversatie met veel gebaren en gezichtsmimiek, en wordt samen met de lokale haan - wiens klok duidelijk niet correct staat (de mijne stond op 3 u 's ochtends) - wakker. Een kleine ochtendexcursie voor het zware werk brengt ons in de gouden driehoek. De gouden driekhoek is het gebied tussen de grenzen van Laos, Birma en Thailand. Dit stukje niemandsland heeft geen wetten en staat dus ook bekend als de werelddraaischijf van de opiumhandel.
Na het tochtje en een lokaal ontbijt (rijst natuurlijk) zijn we klaar voor het tweede deel van de trektocht. We dalen af in dichtbegroeide bamboobossen en banen onszelf een weg met de manchette.
Ergens midden in het bamboobos blijven we overnachten. Met stukken bamboo en bananenbladeren maken we onszelf een hut, erna gaan we vissen voor het avondmaal. Geniaal, de gids (een local) leert ons te overleven en we eten bamboowormen, zelfgevangen vis en een slang! en leren hoe we met simpele middelen rijst en dergelijke kunnen maken.
Na een nacht op bananenbladeren (niet zo comfortabel) was ik blij dat we het hutje gemaakt hadden, een tropische kletterbui raasde namelijk door de nacht. Droog gebleven en opgestaan maakte ik het laatste deel van de tocht af en stond ik al snel terug in Pai. Ik heb echt genoten van het stukje jungle excursie.