Thailand - Bangkok

We hebben het subcontinent achter ons gelaten en zijn met het vliegtuig naar Bangkok vertrokken. Keurige vlucht... Jet Airways (ook Indisch) heeft er blijkbaar meer kaas van gegeten als Indian airways.
Bangkok- een wereld van verschil met de dingen die we gezien hebben in India of Nepal. Alles zeer keurig verzorgd en goed georganiseerd. Bijna westers... op die olifanten na die de straat hier oversteken. Na in de watten te worden gelegd in casa Clovyn (bedankt Frank en familie) trokken we de stad in om eens te proeven van het Thaise avondleven. Naast de lady-boys loopt het hier vol van hoertjes, die wachten op grijze westerlingen die niet voor het mooie weer naar hier gekomen zijn. We kijken het aan van naast een oud volkswagen busje, die is omgebouwd tot een cocktailbar. We trekken het niet te lang: de reis zit ons nog in de kleren. Eens vroeg naar bed, dat doet deugt.
Ondertussen heb ik wat foto's online gezet... klik op de slideshow hier links en je komt dan in ons album.


EDIT: in het foto-album zijn locatie toegevoegd. Zo kan je volgen waar ze genomen zijn.

India - Kolkata & Sunderban

Terug naar India. Onze vlucht naar Bangkok vertrekt uit Kolkata (Calcutta) dus we moeten maken dat we er op tijd zijn. We hadden berekend dat een reis overland ons meer dan drie dagen zou kosten: bus, trein en alle problemen van dien. We hadden daarom besloten een kort vluchtje te nemen van Kathmandu naar Kolkata.

Het vliegen op zich was al een avontuur. We vlogen met air India, dus het was allemaal geregeld door Indiërs - brilliant. Er vertrokken maar twee vliegtuigen: eentje naar Delhi en eentje naar Kolkata. Iedereen aan het wachten in de wachtzaal. Na een tijdje roept men af dat de reizigers naar Delhi zich naar de deur kunnen begeven. Een keurige rij wordt gevormd, maar er komt geen beweging in. Door de luidspreker galmt opeens dat de mensen met een ticket naar Kolkata zich naar de deur moeten begeven (jaja, dezelfde deur). De file wordt wat langer. - Nu komt het. Blijkbaar zijn de officials er nog niet helemaal uit wie er nu eerst moet. Eentje neemt het heft in handen en roept voor iedereen dat de mensen van Kolkata eerst moeten. Komplete chaos. Iedereen drumt naar de deur. Wordt weer geroepen dat de vlucht van Delhi eerst is... ambiance.

Goed, toch door de deur geraakt staan we klaar op het tarmac om het vliegtuig in te stappen. Of dat dachten we toch. Eerst nog eens een grondige check van de handbagage. Check 3 was dit dan. Na een uurtje schilderen voor de vlieger toch opgestegen en zoals je kan zien, veilig geland.



Kolkata - stad van ons moeder Theresa. Een vrij nieuwe stad, daar hebben de Engelsen de hand in gehad. Ze hebben er gewoon eentje van scratch gebouwd. Het was dus net iets (maar niet veel) keuriger dan in Delhi, en we vonden al snel een kamertje in het cockroach palace hotel. Genoeg van dit smerige Indië. Na een kort bezoekje aan de stad vertrekken we naar het grootste mangrovewoud ter wereld: Sunderban.

Territorium van de Bengaalse koningstijger en misschien het laatste ongerepte stukje land in India. De tocht naar het park is al een avontuur op zich. We vertrekken met een gids - die ons verzekerde dat we niet meer dan een T-shirt nodig hadden- met de trein richting park. Ondertussen begint het te gieten, een halve moesson valt neer. Na de gare-terminus van de trein moeten we te voet verder en komen we aan een eerste waterloop. Door het lage tij kunnen we niet met bootjes over - te voet dan maar. We waren toch al doornat door de regen, dus het maakte niet veel meer uit. Aan de andere oever gekomen een uurtje met een motor rickshaw weer aan een watertje gekomen. Nog natter dan voorheen kunnen we deze keer wel een boot op. Hup watertje over. Het begint te waaien, dus het is ijzig koud. De andere over. We zetten onze doorweekt de trip door op een fietsrickshaw. Totaal doorweekt en verkleumd komen we aan op onze slaapplaats. Ongelooflijk hoe het warme maal smaakte.

De volgende dag was het gelukkig gestopt met regenen en vertrokken we met een pot pot boot (luid genoeg elk dier in het hele gebied van onze komst te verwittigen) de mangrove in, op zoek naar een tijger. De dag voor onze aankomst had men net nog eentje gevangen, niet veel verder dan onze lodge. De tijgers zwemmen geregeld wel eens een kanaaltje over om zich te goed te doen aan een koetje of soms een mens, als hij in de weg staat.
Maar voor ons dus niets van dat. Monitors, kleine aligators, schilpadden en wat apen.... maar koning tijger liet zich niet zien.

Na een dagje pot-pot op het water en ergens in alle stilte te liggen wachten op een dorstige tijger vertrekken we weer richting Kolkata. Het was een vermoeiend tripje, en hoewel we geen tijger te zien kregen, zeker de moeite waard.

Nepal - ABC

Namaste! - een Nepalese goeiedag. We zijn net terug van een weekje trekken in de bergen naar het Annapurna Base camp (ABC). Dit is het base camp vanwaaruit de expedities naar de Annapurna worden gehouden, deze berg is de 10e hoogste van de wereld. Natuurlijk had het veel mooier geweest dat we in het Everest base camp uit zouden komen, maar dat kon onze kassa niet aan. We moesten daarvoor een vliegtuigje nemen (idd, hetzelfde waarvan er eentje een paar weken is gecrasht, het ligt er zelfs nog voor de landingsbaan), en de totale tocht zou een 15 dagen in beslag nemen. We kozen dus voor de Annapurna. Niet minder mooi-integendeel. We trokken van dorp naar dorp door rijstvelden en langs riviertjes omhoog, door bamboo bossen en langs watervallen...

We hadden een kaart gekocht met daarop de ideale route, dwz aangewezen stops enz. Volgens de kaart zouden we op 5 dagen ABC kunnen halen, om dan in 3 dagen terug te kunnen komen. We waren al slecht begonnen: we waren nl. vergeten een trekker's permit te kopen dus een halve dag ging al de mist in. Dit hebben we ruimschoots goed gemaakt. We stonden al in het vierde dorpje voor de top einde dag 2. Aan dit tempo stonden we dus dadelijk weer in Pokhara - dat was ook niet het plan. We lasten nog even een makkelijk dagje in om dan vervolgens helemaal naar boven te stoten. Het aanzicht van de Annapurna's is het mooist bij zonsopgang, dus moesten we vroeg uit onze nest. Omdat we niet in het base camp zelf wouden slapen - het leek ons net iets te veel gehypt- moesten we dus van wat verder komen en stond de wekker om 4.15. Met lege maag, en nog steeds aan een lekker tempo gingen we omhoog, tot aan het Annapurna Base Camp. Zeer mooi lichtspel, de opkomende zon. We bleven daar even staan, bewonderend.
Toen de afdaling; we zaten in een goede vibe, dus sprongen de paadjes naar beneden, proberend de Nepalese Porters (gastens met mandjes op hun rug) te volgen. Dit ging echt lekker. Voor we het wisten waren we beneden (en waren ook onze knieen uitgeteld). Na even op adem te komen kozen we echt voor het avontuur. We wouden afwijken van de voorgeschreven routes. Onze kaart gaf nog een andere valei aan naast de Annapurna vallei. We staken dus door over de heuvelrug, het avontuur in. We liepen hier echt door de rijstvelden (op de dijkjes). Boertjes die net rijst aan het oogsten hadden keken op alsof ze nog nooit een Westerling hadden gezien. We liepen door tot we in Lwang aankwamen en vroegen voor eten en onderdak . We kregen al thee met bufallo melk en wat later bevonden we ons in een gezellig huisje op een lemen vloer Dhal Bat te eten (rijst met een saus en wat curry, de nationale schotel - men eet dit als ontbijt en avondmaal). Olivier lag snel onder de lakens. Ikzelf probeerde me nog wat te vermaken met de locals. Ze verstonden geen woord Engels, dus veel hand en benenwerk was nodig. Wat later zat ik samen met de familie boontjes te pellen en wat liedjes te zingen. Gezellige boel.
De volgende dag toonden ze ons hun Thee garden, allemaal zeer keurig. Maar dan was het tijd voor afscheid en zetten we onze tocht verder door een machtig landschap over verschillende hangbruggen die de rivieren overspanden om veel later in Pokhara aan te komen. De tocht naar de Annapurna was mooi, maar ons laatste zijtripje was toch echt wel onvergetelijk!

Nepal - Katmandu, Pokhara

Van Varanasi de bus op richting Katmandu, Nepal. We waren de drukte en de stank van India een beetje beu en wouden de natuur in. De busreis alleen was op zich een avontuur. In totaal zouden we 26 uur op de bus zitten. De eerste bus nam ons van Varanasi tot aan de grens (eigenlijk een andere bus, we hadden ons al goed gesettled in de ene bus die dan toch bleek afgeschaft te zijn, dus dan maar in het gedrocht ernaast). Een tweede van de grens tot aan Varanasi. Over de grens rijden, dat lukt hier nog niet. We moesten dus te voet van het ene busstation, langs de indische douane (uitchecken) en dan verder naar de nepalese douane (inchecken) naar het nepalese busstation.

Kapot in Katmandu aangekomen toch maar even een slaapkuur volgen. Eens bij krachten trekken we de stad in. Katmandu heeft een heel gezellig karakter, kleine straatjes en duizenden tempeltjes, nisjes en stupa’s. De mensen zijn hier ook wat rustiger als in India, je kan dus over straat lopen...

Omdat we toch nog meer naar natuur willen, vertrekken we na een dagje katmandu richting budhanilakanta, om een tour te doen op de heuvels rond de katmandu valei.

Een trektocht van 3 dagen om te eindigen op de top van een heuvel, Nagarkot, met een prachtig uitzicht over de himalayas. En ergens tussenin de Mt everest (als kleine dot). Om dit spectaculaire schouwspel te zien moeten we voor dag en douw op met het reizen van de zon. Wekker gezet om 5.45.... helaas: we zitten in een wolk. Geen uitzicht.

Opnieuw proberen. Ditmaal gaan we hoger. Naar de voet van de Anapurna. Boven de wolken op zoek naar de view. Op het moment van schrijven zijn we nog in Pokhara, maar morgenvroeg gaan we klimmen, 7 dagen lang om in het Anapurna base camp aan te komen. We houden jullie op de hoogte van onze avonturen... tot over 7 dagen.

India - Varanasi

We namen de trein uit Jhansi (dat is naast Orcha, waar we reeds de tempels hadden bezocht) richting deze stad. Een nachttrein, een antieke nogwel. Tussen de Indiers gelegen en 11 uur later waren we eindelijk op onze bestemming: Varanasi.

Varanasi, voor de Hindu's de heiligste stad. De stad ligt aan de Ghanges en naar verluid ga je direct naar het Nirvana als je hier wordt gecremeerd. Wat een ongeloofelijke mix.

Op de oevers van de Ghanges vinden we de verschillende Ghats, dat zijn de trappen waarop de Hindu's zich 's ochtends wassen in het Ghangeswater. We stonden op om 5u deze morgen om vanop een bootje dit ritueel te kunnen aanschouwen. Honderden Hindu's zegden hun gebeden op terwijl ze naar de opkomende zon staarden. Op de achtergrond klonk de muziek en het gezang van de priesters die aan Shiva de dagelijkse offers opdraagden. Verschillende baders namen ook een slokje van het heilige (reinigende) water.

Wat verderop werden de houtstapels al voorbereid voor de crematie van de doden. Eerst een stapel hout, dan de dode, dan weerom een stapel hout. De rijken hebben hoge torens, de armen een gammel hoopje, nauwelijks genoeg voor crematie. De assen worden in de Ghanges gekipperd. Ook indien het crematieproces niet volledig is geslaagd verdwijnt de hele hoop de Ghanges in...

En de levenden baadden en dronken.

India - Agra, Orcha en Kujharhao

We zitten nu in Jharsi, te wachten op de trein die ons naar Varanasi zal brengen. De voorbije dagen hebben we vele mooie dingen in India gezien, maar toch nog niet veel tijd gehad om ze hier op onze blog openbaar te maken...
Ons verhaal (nou ja, 1 postje dus totnogtoe vrij kort) was geeindigd in Delhi, waar we duidelijk niet te lang wouden blijven. Goed, van Delhi reden we richting Agra, de plaats van de Taj Mahal. We hadden onszelf een chauffeur geregeld. De treinen waren allen volgeboekt en het andere openbaar vervoer in India is niet van die aard om een dergelijke trip te ondernemen, tenzij we 180km vastklampend aan de buitenzijde van een bus, rugzak in de arm, ons tussen de locals wouden mengen.
De Taj. In menig boek beschreven als het summum van de liefde, witte parel, etc. en dit is niet gelogen. We begaven ons voor dag en douw richting Taj om ze in al haar pracht tegen de opkomende zon te kunnen aanschouwen. En hoewel het opstaan een beetje pijn deed, we hadden er geen ogenblik spijt van. Ongeloofelijjk. Shah Jahan had dit mausoleum voor Mahal, zijn tweede vrouw die stierf bij de geboorte van hun 14e kind, laten bouwen. Pure perfectie. Alles uit witte marmer en elke verfraaingen bestaande uit ingelegde stenen. Sommige stenen lichten op wanneer ze beschenen worden... ongeloofelijk.
Na ons te hebben vergaapt aan deze pracht vertrokken we richting Orcha, een heiligdom voor de Hindu's vanwege de Brahma tempel. Buiten deze tempel stonden er nog enkele restanten van paleizen, die veel weg hebben van de tempels uit jungle boek waar koning Louis (de aap) zijn optrekje had gemaakt. Het zit er dan ook vergeven van de apen... Oh ja, dan zijn er nog deze: "need local guide sir??" - locals die in alle monumenten zich als gids hun diensten aanbieden. We bedanken er meestal om, de meesten onder hen zijn notoire oplichters en trekken elke roepie uit je zak. Onze gids (boek) wijst ons de weg...
Als laatste hebben we Kujharhao bezocht. Deze plaats, te midden van de jungle staat bekend om -niet lachen- zijn kamasutra tempels. De tempels zijn versierd met delen uit de kamasutra, en daar konden wij als Europese toeristen toch niet omheen. Na een paar ludieke taferelen te hebben bestudeerd en in ons dagboek uitvoerig te hebben gedocumenteerd vertrok onze wagen riching Jharsi, en daar zijn we dan, wachtend op de trein richting Varanasi.

India - Delhi

Na een lange vlucht kwamen we eindelijk aan in Delhi. Het was reeds 12.30 toen we de luchthaven uitkwamen en de drukte van de menigte in de aankomsthal inliepen. Taxi sir?? no thanks. Proberen niet opgelicht te worden, dat was de boodschap. We sloten een deal met een man die ons voor 310 roepies naar een hotel ging brengen. Klonk goed... We volgden de man naar diens wagen. Opeens greep iemand ons bij de arm: don't go with this man, he's not to be trusted. Het bleek eenoplichter te zijn. Een goede start, opnieuw proberen, ditmaal bij de staatstaxi. Deze wordt door de politie gecontrolleerd en is 100% safe.

om 2.00 waren we uiteindelijk in het hotel aangekomen. We hadden op safe gespeeld, de gids waarschuwd voor veel truukjes bij toeristen die 's nachts aankomen...

De volgende dag maakten we ons op voor een tour door Delhi. We hadden een deal gemaakt met een driver die ons doorheen de hele stad nam. Doordat het de herdenking van de verjaardag van Ghandi himself was en de Muslims ook nog eens het einde van de Ramaddam vierden was het bijzonder rustig in de stad. Dit gaf ons het ongeloofelijke voordeel dat we in een mum van tijd doorheen de hele stad konden cruisen zonder veel oponthoud. We zagen de Lakshmi Mandir, het graf van Mahadma Ghandi, de Indian gate, the parliament en als kers op de taart Humayun's tomb (foto). Een prachtig mausoleum uit marmer en rode zandsteen.

Op een namiddag hadden we het meeste wel gezien. We wouden weg uit de stank van de hoofdstad. We regelden vervoer naar Agra, de stad van de Taj Mahal....

dankwoordje

Voordat we onze verhalen gaan posten laat ons even toe om nog een woordje van dank te posten. De voorbije maanden hebben we hier naar toe geleefd. Alles pakken en voorbereiden, zorgen dat de papieren en paperassen in orde zijn... en dat hebben we niet alleen gedaan. Vooraleerst willen we daarom ons mama en papa bedanken voor de goede zorgen en dit zeker op het laatste moment voor het vertrek waar de zakken nog moesten worden gepakt en last minute nog veel dingen in orde moesten gebracht worden. Dank je wel mama en papa.
Maar ook willen we graag onze families en vrienden bedanken, omdat ze erbij waren op ons afscheidsfeest/drink. En vooral het laatste duwtje in de rug om onze kas wat bij te spekken.
Bedankt!