Nepal - ABC

Namaste! - een Nepalese goeiedag. We zijn net terug van een weekje trekken in de bergen naar het Annapurna Base camp (ABC). Dit is het base camp vanwaaruit de expedities naar de Annapurna worden gehouden, deze berg is de 10e hoogste van de wereld. Natuurlijk had het veel mooier geweest dat we in het Everest base camp uit zouden komen, maar dat kon onze kassa niet aan. We moesten daarvoor een vliegtuigje nemen (idd, hetzelfde waarvan er eentje een paar weken is gecrasht, het ligt er zelfs nog voor de landingsbaan), en de totale tocht zou een 15 dagen in beslag nemen. We kozen dus voor de Annapurna. Niet minder mooi-integendeel. We trokken van dorp naar dorp door rijstvelden en langs riviertjes omhoog, door bamboo bossen en langs watervallen...

We hadden een kaart gekocht met daarop de ideale route, dwz aangewezen stops enz. Volgens de kaart zouden we op 5 dagen ABC kunnen halen, om dan in 3 dagen terug te kunnen komen. We waren al slecht begonnen: we waren nl. vergeten een trekker's permit te kopen dus een halve dag ging al de mist in. Dit hebben we ruimschoots goed gemaakt. We stonden al in het vierde dorpje voor de top einde dag 2. Aan dit tempo stonden we dus dadelijk weer in Pokhara - dat was ook niet het plan. We lasten nog even een makkelijk dagje in om dan vervolgens helemaal naar boven te stoten. Het aanzicht van de Annapurna's is het mooist bij zonsopgang, dus moesten we vroeg uit onze nest. Omdat we niet in het base camp zelf wouden slapen - het leek ons net iets te veel gehypt- moesten we dus van wat verder komen en stond de wekker om 4.15. Met lege maag, en nog steeds aan een lekker tempo gingen we omhoog, tot aan het Annapurna Base Camp. Zeer mooi lichtspel, de opkomende zon. We bleven daar even staan, bewonderend.
Toen de afdaling; we zaten in een goede vibe, dus sprongen de paadjes naar beneden, proberend de Nepalese Porters (gastens met mandjes op hun rug) te volgen. Dit ging echt lekker. Voor we het wisten waren we beneden (en waren ook onze knieen uitgeteld). Na even op adem te komen kozen we echt voor het avontuur. We wouden afwijken van de voorgeschreven routes. Onze kaart gaf nog een andere valei aan naast de Annapurna vallei. We staken dus door over de heuvelrug, het avontuur in. We liepen hier echt door de rijstvelden (op de dijkjes). Boertjes die net rijst aan het oogsten hadden keken op alsof ze nog nooit een Westerling hadden gezien. We liepen door tot we in Lwang aankwamen en vroegen voor eten en onderdak . We kregen al thee met bufallo melk en wat later bevonden we ons in een gezellig huisje op een lemen vloer Dhal Bat te eten (rijst met een saus en wat curry, de nationale schotel - men eet dit als ontbijt en avondmaal). Olivier lag snel onder de lakens. Ikzelf probeerde me nog wat te vermaken met de locals. Ze verstonden geen woord Engels, dus veel hand en benenwerk was nodig. Wat later zat ik samen met de familie boontjes te pellen en wat liedjes te zingen. Gezellige boel.
De volgende dag toonden ze ons hun Thee garden, allemaal zeer keurig. Maar dan was het tijd voor afscheid en zetten we onze tocht verder door een machtig landschap over verschillende hangbruggen die de rivieren overspanden om veel later in Pokhara aan te komen. De tocht naar de Annapurna was mooi, maar ons laatste zijtripje was toch echt wel onvergetelijk!