Nieuw Zeeland, land van The Lord of the Rings, gekend om zijn prachtige natuur. Mijn reis doorheen het land zal me dan ook voornamelijk langs natuur brengen. De steden zijn vrij jong. Vanuit de vlieger heeft het meer iets weg van suburbia. Je hebt er wijk naast wijk gebouwd, iedereen met een klein tuintje en alles in het nette, karakterloze vierkante stratenpatroon.
Ik kom aan te Christchurch, waar ik afspraak heb met Pieter, een oude Delftgenoot die hier verzeild is geraakt. Maar lang blijf ik er niet. Er is te veel om te ontdekken om in Christchurch te blijven. Met een auto rij ik eerst naar Akaroa, aan de rand van wat duizend jaar geleden een vulkaan moet zijn geweest, om dan mijn echte expeditie te beginnen verder zuidwaarts.
Van het turquoise Lake Takepo naar Queenstown, wereldhoofdstad voor extreme sports. En toen ik vo
orbij een brug reed vanwaar men bunji sprongen maakte, kon ik het niet laten... mijn eerste bunji jump was een feit. Het moment van adrenaline is niet zozeer het vallen, wel de seconde dat je op het springplankje staat en naar beneden kijkt en je je realiseert dat het wel heel diep is... Maar er is geen weg terug (jumps are not refundable), je wordt rustig begeleid en 3,2,1 go! Vrije val, tot je net met je vingertoppen het water aanraakt.
Van Queenstown rij ik naar Mt Cook. Het is een beetje op mijn stappen terugkeren, maar ik heb afgesproken met Pieter om wat te gaan trekken naast de gletchers. We waren eerst van plan de Ball pass te doen, maar die bleek zelfs zo gevaarlijk te zijn dat de overheid ze heeft gesloten, dus hielden we het op wat dagtochtjes in de gietende regen. Ook leuk natuurlijk. Je hebt hier verschillende gletchers die in de valei uitmonden. De Hooker Glacier, de Tasman Glacier, de Ball Glacier,... De Tasman glacier is zelfs de grootste van de wereld, maar ook deze is in een sneltempo aan het wegsmelten. Verschillende brokken ijs drijven in het meertje dat zich heeft gevormd voor de gletsher. Paaltjes duiden aan waar het niveau tien jaar geleden was, ...
Na onze doorweekte excurties nabij Mt Cook zakken we af naar Twizel, lager gelegen in de vallei. En waarempel: zon! Als we de volgende dag belissen om een zwem te doen in het meer gebeurt wel iets heel onverwacht. Een Kiwi (Nieuw-Zeelander) stopt om wat te vissen en vraagt ons of we een tochtje willen maken met zijn boot. We zeggen natuurlijk geen nee. Bleek de boot niet zomaar een bootje, maar een jetboat, en de man in kwestie een van de beste jetboat piloten. Hadden we daar even de rit van ons leven. De man stuurde de boot behendig dicht tegen de kant aan om dan full throttle het stuur om te gooien... Pfff en dan zeggen dat er mensen voor dit betalen.
Ik kom aan te Christchurch, waar ik afspraak heb met Pieter, een oude Delftgenoot die hier verzeild is geraakt. Maar lang blijf ik er niet. Er is te veel om te ontdekken om in Christchurch te blijven. Met een auto rij ik eerst naar Akaroa, aan de rand van wat duizend jaar geleden een vulkaan moet zijn geweest, om dan mijn echte expeditie te beginnen verder zuidwaarts.
Van het turquoise Lake Takepo naar Queenstown, wereldhoofdstad voor extreme sports. En toen ik vo
orbij een brug reed vanwaar men bunji sprongen maakte, kon ik het niet laten... mijn eerste bunji jump was een feit. Het moment van adrenaline is niet zozeer het vallen, wel de seconde dat je op het springplankje staat en naar beneden kijkt en je je realiseert dat het wel heel diep is... Maar er is geen weg terug (jumps are not refundable), je wordt rustig begeleid en 3,2,1 go! Vrije val, tot je net met je vingertoppen het water aanraakt.Van Queenstown rij ik naar Mt Cook. Het is een beetje op mijn stappen terugkeren, maar ik heb afgesproken met Pieter om wat te gaan trekken naast de gletchers. We waren eerst van plan de Ball pass te doen, maar die bleek zelfs zo gevaarlijk te zijn dat de overheid ze heeft gesloten, dus hielden we het op wat dagtochtjes in de gietende regen. Ook leuk natuurlijk. Je hebt hier verschillende gletchers die in de valei uitmonden. De Hooker Glacier, de Tasman Glacier, de Ball Glacier,... De Tasman glacier is zelfs de grootste van de wereld, maar ook deze is in een sneltempo aan het wegsmelten. Verschillende brokken ijs drijven in het meertje dat zich heeft gevormd voor de gletsher. Paaltjes duiden aan waar het niveau tien jaar geleden was, ...
Na onze doorweekte excurties nabij Mt Cook zakken we af naar Twizel, lager gelegen in de vallei. En waarempel: zon! Als we de volgende dag belissen om een zwem te doen in het meer gebeurt wel iets heel onverwacht. Een Kiwi (Nieuw-Zeelander) stopt om wat te vissen en vraagt ons of we een tochtje willen maken met zijn boot. We zeggen natuurlijk geen nee. Bleek de boot niet zomaar een bootje, maar een jetboat, en de man in kwestie een van de beste jetboat piloten. Hadden we daar even de rit van ons leven. De man stuurde de boot behendig dicht tegen de kant aan om dan full throttle het stuur om te gooien... Pfff en dan zeggen dat er mensen voor dit betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb je een reactie op ons berichtje?
Laat gerust iets na - we lezen het onderweg wel!