Cambodia - motorcycle diarees

Het plan is om samen met Benny en David de Cardamom mountains te doorkruisen. Bekijk je google maps dan zul je zien dat er niet echt wegen getekend zijn... Maar onze kaart vertelde anders: Een aantal wegen doorkruisten het gebied. Vanuit Pnom Penh vertrokken we met cross bikes (zware motoren om door modder en zwaar terein te gaan) en reden het gebied in. Hoe verder het gebied in, hoe slechter de wegen. De wegen waren op den duur stoffige wegels waar het vrij moeilijk sturen was. David ging hier ten val en hield er een brandwonde aan over (David's benen zijn dan ook een dagboek op zichzelf waarbij de wonden en littekens hem aan zijn avonturen herrinneren) maar gelukkig hadden we onze doktor bij (Benny).
In de avond werd het pad helemaal te vaag. We stonden met onze crossers in het bos, de weg was te volgen. Stemgeluiden in de bossen leidden ons uiteindelijk naar en baadplaats in de rivier. Klein detail: het was de damesbadplaats - maar dat kon niet te veel schelen (warm weer dus ik baad) en de dames waren vertrokken voordat ze hun was hadden gedaan. Daar het begon te schemeren en we niet echt veel kanten meer uit konden gingen Benny en ik op zoek naar een slaapplaats. Deze vonden we uiteindelijk, bij een lokale rijstboer, die het perfect vond dat we in zijn hutje bleven slapen(het was een van de armste hutjes tot hiertoe: een platform een meter en half boven de grond met een dakje en verder niets. Perfect voor onze doeleinden.
De boer in kwestie maakte het feestmaal klaar: gepekelde haring en rijst. Geniaal moment toen de pot haring het vuur afviel en in een grote rookpluim het vuur doofde (David had de pot er af gekickt toen hij bij het vuur ging zitten) - ik kwam niet meer bij. De haring werd uit de assen gevist, gewassen - het feestmaal was gered- en heel de valei heeft nog 10 jaar leut.
De volgende dag werd duidelijk dat het pad niet echt meer bestond zoals het op de kaart stond. We keerden dus terug om een ander pad te nemen in de bergen. Dit pas was zo mogelijk nog zotter. Rotsige baan (waar onze crosser toch vlot over ging) en doorheen vele riviertjes. Bij het vallen van de avond kwamen we bij een dusdanig grote rivier dat we de bikes er door zouden moeten duwen en klopten aan bij een hutje.
Blijven slapen? geen probleem! we kregen een bed, maar de mannen waren al aan het slapen - geen eten dus.
Waar we de avond op hadden gewacht werd ons in de ochtend des te groter voorgeschoteld en we waren weer klaar voor een stevige dag. Eerst de bikes door het water geduwd en we zaten terug in het zadel. We dachten dat het een eitje ging worden, maar te vroeg gejuichd. Een nieuwe rivier crossing bood zich aan. Deze was echt zwaar werk: door water over een zandduin en dan op een steil pad omhoog waar de banden in pattineren, dus het was duwen. In het zweet, terug op het pad. Maar het zwaarste moest nog komen: de kleimodder was zo sticky zodanig dat de motos vast kwamen te zitten, bijna onmogelijk los te maken. Na een aantal van die poeltjes doorzwommen te hebben hadden we het gehad - change of plans: Sihanoukville.
Het strand roepte en we hadden al heel wat getrotseerd dus we keeden het stuur om (jaja weer doorheen alles wat ik hierboven vertelde) en gingen de baan op richting strand.
Sihanoukville zouden we pas de dag erna bereiken, maar met easy rider bril op en de zware moto onder het gat, was onze entry wel gemaakt. Wat chillen op het strand, baden (wat moeilijker voor David met zijn been in de windels, maar hij kan wat circustruks om zijn been droog te houden en de rest op het strand toch even te vermaken). Weer volledig op krachten rijden we terug naar Pnom Penh, een lange saaie route over de baan, but the easy riders got there without trouble.