note (muziekje op de achtergrond? klik hieronder de muziek aan en geniet van wat didge tunes)
Met de vlieger van Perth naar Darwin, enkel om er (zoals al de Australiers me al lachend zeiden) in het regenseizoen aan te komen. Goed en slecht nieuws. Het goede nieuws: alles staat in bloei en je kan de natuur in zijn volle pracht zien; Bad news: van tijd tot tijd komt er een tropisch stormpje overwaaien, waardoor 
soms een baan wegspoelt... Als ik Litchfield en Kakedu national park bezoek is het dus net de uitdaging om op de verschillende sights te geraken. Verschillende wegen zijn overspoeld door de hevige regenval. Andere wegen zijn op eigen risico, als je er eenmaal over bent en het begint te regenen... zorg dan dat je kampeer materiaal bij hebt. Maar desondanks de weersconditities geraken we overal zonder veel problemen (we hebben een 4x4 truck, dus als er een baan blank staat geraken we er nog door).
Litchfield park is minder gekend doch heeft een prachtige natuur. Je vindt er termietenheuvels zo hoog als 6m, of je komt in landschappen met een soort platte platen (de zogenaamde magnetische termieten).
Het laatste park, Kakadu, is ook gekend als "Belonga Mick" de achtertuin van Krokodile Dundee in de gelijknamige film. En inderdaad, veel van de scenes uit de film zijn te herkennen als je door het park rijdt. Krokodillen zijn ook in volle getale aanwezig, en als we met een bootje op de Adelaide river varen komen enkele vervaarlijk dichtbij. Kroks richten zich ook ver uit het water om hun prooi te vangen. Even hengelen met een stukje vlees en hopla, een "kleintje"van drie meter richt zich op op een armlengt van mij...
Het meest geniale aan Kakedu vind ik de mijnconcessies. In het park zijn enkele uraniummijnen. Toen er protest kwam omdat deze te midden van een prachtig natuurpark liggen was het antwoord van de regering: nee, het park ligt rondom de mijn, de mijn ligt niet in het park... Dus technisch gezien ben ik er een aantal keren in en uit gereden.
Het park wordt nu volledig door aboriginals gerund, het is nl. een van de gebieden die terug gegeven zijn aan de aboriginals. Ze hebben hier vele heile plaatsen, waarvan we er enkele konden bezoeken. Deze plaatsen gingen van magische rotstekeningen, speciale rotsformaties tot daverende watervallen. In de poeltjes rond de watervallen kunnen we zwemmen, maar zoals het bord aangeeft, op eigen risico, je weet nooit waar onze kroks zijn (gelukkig zijn dit dan de zoetwaterkroks die niet zo gevaarlijk zijn als die van de Adelaide river)
In Darwin zelf loop ik wat rond. Het Kakadu park is net iets te groot om aboriginals tegen te komen (ze zijn nu rangers daar) maar in Darwin zie je er vele rondlopen. Eigenlijk is het wel triest als je deze aboriginals ziet: dronken mensen die rond proberen komen met hun kunstwerkjes en hier en daar om een dollar bedelen . Ik probeer een gesprek aan te knopen met een van de elders, maar buiten een ongeloofelijke drankl
ucht komt er niet meer uit als "I'm painting a rainbow serpent" en "can you spare me a dollar". Wat later (eigenlijk gedurende mijn volgend verhaal) begreep ik wat hier allemaal aan de hand was. Echter, ik wil hier even op door gaan, voordat je denkt dat hier elke aboriginal een alcoholicus is.
De Australische staat heeft een aantal jaren geleden dus een groot stuk land terug gegeven aan de aboriginals. Hier geld terug de aboriginal wet. Ze leven niet echt meer een nomadisch bestaan, maar proberen zo goed mogelijk aan hun cultuur vast te blijven houden. Diegenen die je in de straat ziet zijn diegenen die ofwel verstoten zijn, ofwel gevlucht zijn van de harde aboriginal wet (een van de regels overtreden betekent een speer in je been, en dat is nog een milde straf).
Ik doe een lokaal indigenous art centre aan om toch iets te kunnen doen voor de gemeenschap, ik kocht er een didgeridoo. Het geld gaat direct terug naar de gemeenschap. Ik sluit verder mijn dagen af in Darwin met een bezoek aan het lokale museum om nog wat prachtige aboriginal kunst te zien. Deze kunst zijn de bekende puntschilderijen. Weet je trouwens hoe oud deze dingen zijn? Wat zeg je, 20 000 jaar? nee, ze zijn van '72, de aboriginals begonnen er mee om de blanken te misleiden zodat ze de betekenis achter de kunst niet konden verstaan. En voila, een van de meest populaire kunststromingen was ontstaan.
soms een baan wegspoelt... Als ik Litchfield en Kakedu national park bezoek is het dus net de uitdaging om op de verschillende sights te geraken. Verschillende wegen zijn overspoeld door de hevige regenval. Andere wegen zijn op eigen risico, als je er eenmaal over bent en het begint te regenen... zorg dan dat je kampeer materiaal bij hebt. Maar desondanks de weersconditities geraken we overal zonder veel problemen (we hebben een 4x4 truck, dus als er een baan blank staat geraken we er nog door).Litchfield park is minder gekend doch heeft een prachtige natuur. Je vindt er termietenheuvels zo hoog als 6m, of je komt in landschappen met een soort platte platen (de zogenaamde magnetische termieten).
Het laatste park, Kakadu, is ook gekend als "Belonga Mick" de achtertuin van Krokodile Dundee in de gelijknamige film. En inderdaad, veel van de scenes uit de film zijn te herkennen als je door het park rijdt. Krokodillen zijn ook in volle getale aanwezig, en als we met een bootje op de Adelaide river varen komen enkele vervaarlijk dichtbij. Kroks richten zich ook ver uit het water om hun prooi te vangen. Even hengelen met een stukje vlees en hopla, een "kleintje"van drie meter richt zich op op een armlengt van mij...
Het meest geniale aan Kakedu vind ik de mijnconcessies. In het park zijn enkele uraniummijnen. Toen er protest kwam omdat deze te midden van een prachtig natuurpark liggen was het antwoord van de regering: nee, het park ligt rondom de mijn, de mijn ligt niet in het park... Dus technisch gezien ben ik er een aantal keren in en uit gereden.
Het park wordt nu volledig door aboriginals gerund, het is nl. een van de gebieden die terug gegeven zijn aan de aboriginals. Ze hebben hier vele heile plaatsen, waarvan we er enkele konden bezoeken. Deze plaatsen gingen van magische rotstekeningen, speciale rotsformaties tot daverende watervallen. In de poeltjes rond de watervallen kunnen we zwemmen, maar zoals het bord aangeeft, op eigen risico, je weet nooit waar onze kroks zijn (gelukkig zijn dit dan de zoetwaterkroks die niet zo gevaarlijk zijn als die van de Adelaide river)
In Darwin zelf loop ik wat rond. Het Kakadu park is net iets te groot om aboriginals tegen te komen (ze zijn nu rangers daar) maar in Darwin zie je er vele rondlopen. Eigenlijk is het wel triest als je deze aboriginals ziet: dronken mensen die rond proberen komen met hun kunstwerkjes en hier en daar om een dollar bedelen . Ik probeer een gesprek aan te knopen met een van de elders, maar buiten een ongeloofelijke drankl
ucht komt er niet meer uit als "I'm painting a rainbow serpent" en "can you spare me a dollar". Wat later (eigenlijk gedurende mijn volgend verhaal) begreep ik wat hier allemaal aan de hand was. Echter, ik wil hier even op door gaan, voordat je denkt dat hier elke aboriginal een alcoholicus is.De Australische staat heeft een aantal jaren geleden dus een groot stuk land terug gegeven aan de aboriginals. Hier geld terug de aboriginal wet. Ze leven niet echt meer een nomadisch bestaan, maar proberen zo goed mogelijk aan hun cultuur vast te blijven houden. Diegenen die je in de straat ziet zijn diegenen die ofwel verstoten zijn, ofwel gevlucht zijn van de harde aboriginal wet (een van de regels overtreden betekent een speer in je been, en dat is nog een milde straf).
Ik doe een lokaal indigenous art centre aan om toch iets te kunnen doen voor de gemeenschap, ik kocht er een didgeridoo. Het geld gaat direct terug naar de gemeenschap. Ik sluit verder mijn dagen af in Darwin met een bezoek aan het lokale museum om nog wat prachtige aboriginal kunst te zien. Deze kunst zijn de bekende puntschilderijen. Weet je trouwens hoe oud deze dingen zijn? Wat zeg je, 20 000 jaar? nee, ze zijn van '72, de aboriginals begonnen er mee om de blanken te misleiden zodat ze de betekenis achter de kunst niet konden verstaan. En voila, een van de meest populaire kunststromingen was ontstaan.
Djembe Didgeridoo - Nature
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb je een reactie op ons berichtje?
Laat gerust iets na - we lezen het onderweg wel!