Malaysia - Cameron Highlands & exit malaysia

Ik zou normaal gezien Ridz (Reece, de Maleisische vriend) ontmoeten in KL, communicatie problemen gooiden roet in het eten. Ik hield me bij zijn plan om de Cameron highlands te bezoeken. Ik had de keuze tussen Taman Negara of dit, maar op aanraden van een rasechte Malay toch voor deze gekozen daar er hier naast jungle ook thee-,vlinder- en rozentuinen zijn.

Alleen op pad dus. Ik arriveer in de middag en wil dadelijk op pad. Als ik een tocht naar een wandeling naar een watervalletje in 20minuten afwerk terwijl men beweert 1u nodig te hebben, beslis ik nog wat anders te doen, dieper de jungle in. In vergelijking met dit pad is het vorige een voor rolstoelgebruikers en ik slinger me mbv lianen de berg af op weg naar een vergeten tempeltje te midden van de jungle. Het is al bij valavond als ik terug in de beschaving kom. Maar ja, ik heb er weer een goeie lap op gegeven, de tocht is normaal gezien een halve dag en ik deed er 2u over. Maar in al mijn enthousiasme schoot ik wel voorbij een van de bezienswaardigheden, de fameuze pitcherbloem (ik hou het er bij dat het uit seizoen is...) - ik realiseerde dit toen een wegwijzertje ineens de andere kant opwees.
De volgende dag was ik van plan vroeg te vertrekken. Niet al te veel geslapen door een ongeloofelijke ronk dus was toch al wakker. Een roti canai (lokaal gerecht) achter de kiezen en naar het lokaal busstation. "Bus to tea Garden? Come back at 10.30". Daar ging mijn plan om vroeg te vertrekken.
Misschien een geluk bij een ongeluk, want als ik nog eens langs het busstation loop voor mijn bus naar Singapore blijkt dat het niet mogelijk is om 's ochtends te gaan. - Waarom verkoop je dat ticket dan? vraag ik. Een knikje en de vraag wordt rustig aan de kant geschoven. Dit betekent wel dat ik de nachtbus op moet, en dus deze avond moet vertrekken om 5.30.
Goed, nog even langs een paar theetuinen en dan mijn zwaarste uitdaging van de dag: jungle lopen. Uitdaging moet er zijn, dus ik hol de berg op en duik het jungle pad in, zoals gisteren, maar dan in tweede versnelling.
In de avond neem ik de bus, quite a comfy one, maar slapen gaat moeilijk (Chinees die achter me ligt te ronken) dus ik steek wat gekauwde paginas uit mijn boek in mijn oren. Alles gaat goed tot aan de grens. Het probleem is dat ik het papieren propje niet meer uit mijn rechteroor krijg. De douane beamte vraagt me wat. - Eh? Can you say that in my left ear please?
Door mijn halfdove handicap verspil ik duidelijk wat te veel tijd aan de grens en is mijn bus al vertrokken als ik beneden sta. Wel een unieke manier om Singapore in te gaan, toch?

End note: mijn geimproviseerd propje is al uit mijn oor, dus alles in orde.